Vorige week is Jeroen aangekomen en zijn we wat gaan rondtrekken, nadat ik hem eerst Bangalore wat heb laten zien. Na Bangalore was Hampi aan de beurt. Hampi blijft me elke keer verbazen, het kan gemakkelijk in het rijtje van de wereldwonderen staan. Er staan enkele foto's bij, maar op mijn facebook heb ik er wat meer opgezet. Want Hampi moet je zien, woorden schieten soms te kort om dit te beschrijven. Tijdens ons bezoek zijn we ook een Belgische hippie Meera tegengekomen, die er al de laatste 30 jaar woonde. Een super lieve vrouw, die ons onmiddellijk uitnodigde voor een chai (thee) en we werden bij haar thuis meegenomen in een totaal andere wereld zoals wij die niet zouden kunnen voorstellen. Meera heeft 20 jaar in India geleefd zonder paspoort, is in '78 in India beland, heeft bijna alle drugs genomen die je maar in India kunt vinden (en ik verzeker jullie dat zijn er niet weinig). Opium word je hier in kilo's aangeboden, om even het verschil aan te duiden. Meera had nu door de vele vliegenbeten "Chicken Fever" gekregen waardoor haar voeten en handen erg waren opgezwollen, zodat ze bijna niet meer kon wandelen en constant moest neerzitten. Maar ze had gehoord dat het 3 maanden duurt voordat het over is en ze was al 20 dagen ver. "Only 2 months and a half to go!" zei ze met een glimlach. Daar heb ik alleen respect voor. Enkele jaren geleden heeft ze meegwerkt aan een documentaire over hippies in India. Je kan enkele fragmenten vinden op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=8ZmVxCmfZNY
Naast haar woont nog steeds "Crazy Cesar" zoals ze hem zelf noemt. Dit is een Italiaan die er ook al sinds de jaren zeventig leeft. Dit is een stukje over hem (geloof me die kan inhaleren): http://www.youtube.com/watch?v=LlXJvsR4m7E&feature=related
Daarna waren zon, zee, strand en frisse pinten aan de beurt. Wat gaan genieten in Gokarna. Een rustiger strand, waar je elke dag verse gevangen vis op je bord krijgt geserveerd met een lekkere Kingfisher (het beste Indische bier).
Na Gokarna was het terug de bus op richting Bangalore. En vanaf je op een bus stapt in India, wordt je beter vermaakt dan op de beste attracties in Walibi. Ik kan je verzekeren The Dalton Terror is er niets tegen. Alleen slapen doe je niet echt op zo een nachtbus.
De laatste weekends zijn er wel heel wat feestjes geweest in Bangalore, maar het feestje van de Amerikaanse vrouwen spande wel de kroon deze vrijdag. Nogmaals bedankt Elise, Loren, Dae, Sandra, Gill en Molly.
Aja ik en Bjorn (mijn kotgenoot) zijn nog op het politiebureau beland dit weekend om verklaringen af te leggen. Toen we dit weekend naar huis gingen zagen we een Frans vrouw serieuze slagen krijgen van een Indiër. Nu ben ik ook niet van de sterkste maar een Indiër kan ik wel tegen de grond werken. Dus zijn we uit de Ricksjaw gesprongen en tussen beiden gekomen. De Indiër is gaan lopen en we zijn met de Franse vrouw naar het politiebureau gegaan. De vrouw ging aangifte doen en kreeg na twee uren van vragen stellen te horen, dat ze de volgende dag mocht terugkomen om de dader een hand te komen geven, zodat de zaak kon worden gesloten. Ze had wel een blauw oog, haar schouder lag open en uit haar knieschijf kwam heel wat bloed. Ik zeg het jullie een vrouw heeft bijna geen rechten en zeer weinig te zeggen in het "Moderne" India.
De volgende keer ga ik proberen sneller werk te maken van mijn blog, beloofd!
Groeten Kevin
